‘Goed zo?’ vraag ik hem (5) na het strijken.
Goed zo.
De ervaring leert dat hij zelf voelt wanneer een plekje is vergeten. ‘Daar zit nog wat,’ wijst hij dan. En zoals het hoort bij klachten strijk ik dan vergeten plekjes glad.
Maar misschien is de haast vandaag groter dan zijn intuïtie. Hij was heerlijk aan het spelen thuis en had geen zin om naar de praktijk te gaan.
‘Elk plekje gehad?’ vraagt moeder daarom nog eens.
Elk plekje gehad.
Toch beslist hij over 7 weken weer te komen.
Ik noteer op acht. Dat strookt beter met de agenda’s.
‘Tot over acht weken,’ zwaai ik.
Hij zucht. ’Neehee, eerst zeven, dan acht, en dan tien weken.’
Heel verstandig en onderhoudend.
