‘Nieuwe slippers…’ en ze wiebelt wat met haar teentjes, want het zijn teenslippers. ‘Prachtig,’ zeg ik verwonderd. Ze kijkt nog even vol trots naar haar voetjes en gaat dan op eigen initiatief vanaf de praatstoel op de kruk zitten. Ze lijkt van plan er voor vandaag niet meer woorden aan te besteden. Ik zit nog wel op mijn praatstoel in afwachting van, maar het blijft stil. ‘Wil je nog iets vertellen?’ vraag ik dan voor de zekerheid. ‘Nee.’ ‘Oh, nou, dan beginnen we maar.’ ‘Ja.’ Ik sta op en leg mijn handen op haar schoudertjes. ‘Het gaat wel goed met …