Ik schreef daar eerder over en citeer uit mijn column Positiviteit als vlucht voor de werkelijkheid, november 2005:
(…)Het huidige alternatieve klimaat is er veelal één die predikt dat we positief moeten denken. We gaan op zoek naar positieve verklaringen voor alles dat we eerder als negatief hadden gekaderd en dan blijkt dat de wereld zo slecht nog niet is, of juist wel. We zien opeens het licht en we schoffelen de rest onder. We staan onszelf als het ware niet meer toe in boosheid en we gaan anderen uitleggen dat boosheid nergens toe leidt en dat we de wereld moeten redden. En dat klopt ook, ware het niet dat liefde en positiviteit enkel in zijn pure vorm positief is, en niet als vlucht vanuit het onderschoffelde dat ons wereldbeeld er minder fraai uit deed zien…
Gevoelens van boosheid en verdriet worden onderdrukt door ze niet meer te denken en te voelen omdat we geloven dat enkel positief ‘denken’, binnen een misschien wel opgedrongen overtuiging, ons tot verlichting brengt. Ik geloof ook in positief denken, maar het verleidelijke daaraan is wel dat we ons nieuw gevormde kader van het positieve denken als vluchtroute verkiezen, omdat dat ons een beter gevoel geeft en dat we daarom juist van onszelf en onze kern verwijderd raken en onze verdrongen emotie zich onbewust gedraagt als een tijger in een kooi die onberekenbaar wordt zodra hij kan ontsnappen.
Hoe vaak gebeurt het niet dat de meest aardige mens voor zijn omgeving opeens door het lint gaat. Opeens zichzelf verliest en een daad begaat waarvan de wereld gruwelt, omdat opeens die tijger uit zijn kooi komt…
Ik zie vaak mensen die de positieve boodschap verkondigen en die de pijn in zichzelf niet meer toestaan. Het positieve denken wordt een vluchtroute voor de verdrongen pijn… >>lees meer…
…Rest van die column ook gelezen? Mooi. Waarom dus niet alles is wat het lijkt, volgens de wet van oorzaak en gevolg, of we nu glaasje draaien, channelen of anderszins, ga ik u in deel V vertellen.
Wordt vervolgd…