Ze leest het bordje naast mijn voordeur. ‘Oh, u bent paranormaal therapeut, zie ik.’
‘Ja, dat klopt.’
‘Mag ik eens vragen, wat ziet u nou bij mij?’
Slechte vraag om een gesprek met mij aan te knopen.
‘Dat u een pakketje onder uw arm heeft dat waarschijnlijk voor mij is?’ antwoord ik met een schuine blik naar het pakketje.
Ze kijkt naar het pakketje onder haar arm en naar het formulier in haar andere hand dat ik moet ondertekenen voor ontvangst. ‘Oh, eh… ja natuurlijk. Maar wat u doet fascineert me zo. Ik bedoel, ik voel ook zelf ook zoveel meer en…’
Ze vangt mijn stille boodschap niet en begint zonder gene haar verhaal zonder zich af te vragen of ik daar wel tijd voor heb.
Ik ben niet in voor een voordeurconsult, dus ga er niet op in.
‘…dus… Maar wat doet u nou eigenlijk, als paranormaal therapeut?’
‘Ik schrijf het adres van mijn website voor je op. Daar vind je genoeg informatie en ook mijn telefoonnummer. Als je wilt dan kun je me bellen voor een afspraak. Mag ik nu mijn pakketje?’
‘Oh, eh sorry, ja natuurlijk, als u hier even wilt tekenen.’
