Hij (7) begint te fluiten als hij geen zin meer heeft om te praten.
Ik fluit dan mee, we fluiten samen.
De ene keer fluit hij beter dan de andere keer.
Damn, het lukt niet, smoest hij dan.
Ikzelf fluit er dan vrolijk op los.
Tot ik aan zijn buik kom.
Dan begint de slappe lach.
Al bij de eerste aanraking.
Het kriebelt zo gek, giebelde hij de eerste keer.
Voel je dat nu al? vraagt moeder.
Jahahahaha.
